Sąvokos

Akcent – wyróżnienie sylaby w wyrazie za pomocą nasilenia głosu.

Dwuznak – znak pisma służący do oznaczania jednej głoski, lecz składający się z dwóch liter, np. cz, dz, sz.

Fonetyka – dział nauki o języku zajmujący się opisem sposobów powstawania dźwięków mowy, cech
głosek i ich klasyfikacji, akcentu wyrazowego i podziału wyrazów na sylaby.

Głoska – najmniejszy niepodzielny dźwięk mowy, wymawiany przy określonym układzie narządów
mowy.

Samogłoska – głoska dźwięczna, wymawiana przy znacznym otwarciu jamy ustnej, mogąca tworzyć
sylabę.

Spółgłoska – głoska, której artykulacja polega na zwarciu lub zbliżeniu różnych narządów mowy.

Spółgłoska bezdźwięczna – powstaje, gdy wiązadła głosowe są rozsunięte i powietrze przepływa
swobodnie.

Spółgłoska dźwięczna – powstaje, gdy wiązadła głosowe są zbliżone, a przechodzące przez nie powietrze wprawia je w drgania.

Ubezdźwięcznienie – utrata dźwięczności przez samogłoskę dźwięczną na końcu wyrazu lub na skutek jej upodobnienia się do sąsiadującej spółgłoski bezdźwięcznej.

Udźwięcznienie – dźwięczna wymowa samogłoski bezdźwięcznej na skutek jej upodobnienia się do
sąsiadującej spółgłoski dźwięcznej.

Upodobnienie fonetyczne – proces fonetyczny polegający na upodobnieniu do siebie sąsiadujących głosek.

Upodobnienie grup spółgłoskowych – proces fonetyczny polegający na tym, że znajdujące się obok siebie spółgłoski są wymawiane z nieznaczną zmianą miejsca artykulacji lub stopnia zbliżenia narządów mowy siebie.